Ps 125

KSIĘGA PIĄTA
PSALM 125(124)*
Bóg ostoją ufności Izraela
1 Pieśń stopni.
Ci, którzy Panu ufają,
są jak góra Syjon,
co się nie porusza, ale trwa na wieki*.
2 Góry otaczają Jeruzalem:
tak Pan otacza swój lud*
i teraz, i na wieki.
3 Bo nie zaciąży
bezbożne berło
nad losem sprawiedliwych*,
by sprawiedliwi nie wyciągali
rąk swoich ku nieprawości.
4 Panie, dobrze czyń dobrym
i ludziom prawego serca!
5 A tych, co schodzą na kręte swe drogi,
niech Pan odprawi
wraz ze złoczyńcami:
pokój nad Izraelem!*



Przypisy

125,1 - Ps 125 Pieśń pielgrzymów, o silnych akcentach ufności.
125,1 - Starodawna tradycja o niezniszczalności Syjonu. Pod koniec monarchii rozumiano ją błędnie i dlatego zwalczana była przez proroków (por. Jr 7,4-15).
125,2 - Por. Za 2,4.
125,3 - Por. Iz 14,5; Ez 7,11. Niegodziwi nie będą sprawowali władzy nad ludźmi pobożnymi.
125,5 - Tymi słowami kończy się także Ps 128[127],6; zob. także Ga 6,16; (błogosławieństwo dla nowego ludu Bożego).